Klasztor Bernardynek w Świętej Katarzynie

Historia klasztoru w Świętej Katarzynie sięga XV wieku, znajdował się tu erem (klasztor pustelniczy) należący do zakonu benedyktynów ze Świętego Krzyża. W 1480 roku konsekrowany został gotycki kościół pod wezwaniem Świętej Katarzyny Panny i Męczenniczki, ufundowany przez biskupa krakowskiego – Jana Rzeszowskiego.

W 1534 roku kościół i klasztor zostały strawione przez pożar. Kościół został odbudowany, a w 1633 roku rozbudowany. Barnardyni mieszkali w Świętej Katarzynie do 1815 roku, a następnie przekazali klasztor bernardynkom z Drzewicy. W 1847 roku w klasztorze wybuchł kolejny pożar. Po naprawie spakolonego dachu i wieży, w 1849 roku do Świętej Katarzyny przeniesiony został drewniany ołtarz Świętej Tekli z Nowej Słupi. Wejście przez niewielkie krużganki, zwane obchodami, prowadzi do klasztornej rozmównicy i kościoła, w którym znajduje się figura patronki – według tradycji wykonana z drewna cyprysowego i przywieziona z Algieru.

Klasztor znajduje się w odległości 500m od Jodełki.